Sophie, inwoner:
Tussen het kijklustige publiek op het strand staan niet veel gewone mensen. Het zijn allemaal hoge hoeden, monocles, en kostuums. Enkel in dit hoekje staan er een paar volkse personages. Zo was het ook in het echt. Op het strand en de dijk was er absoluut geen plaats voor Jan met de pet. En de man met de boerenpet mocht daar enkel staan omdat hij de badkar naar het water trok met zijn paard.
In het jaar 1889, één jaar voor De baden van Oostende, besliste de gemeenteraad letterlijk om de arme schooiers te bannen uit het zicht. Er is namelijk een pokkenepidemie uitgebroken in de volkswijken, en de toeristen mogen niet besmet worden. De populaire jaarlijkse kermis wordt daarom verschoven van juli naar oktober. In oktober kan het geen kwaad meer, dan is het kustseizoen voorbij. Dan zijn alle geparfumeerde dames en heren weer vertrokken naar hun herenhuizen in de rest van België.
In hetzelfde jaar maakte Ensor zijn beroemde ets België in de 19de eeuw. Daarop toont hij een massabetoging van het volk dat op straat komt voor algemeen stemrecht en onderwijs voor de armen. De gendarmerie staat ertussen met pistolen en bajonetten, en ze openen het vuur. Koning Leopold II kijkt toe vanuit de wolken met zijn knijpbrilletje, en hij verstaat er niets van. “Wat willen jullie? Zijn jullie niet content? Ik hoor u niet goed en ik zie u niet!” Inderdaad. Rijk en arm leefden toen letterlijk op een andere wereld.