Jeroen, inwoner:
Oostende was in 1890 nog niet de diverse stad van vandaag. Alle badgasten en alle flaneurs op de dijk waren wit. Spierwit zelfs. Een bleke huid was in die tijd namelijk een teken van rijkdom. Wie een gebruinde huid had, moest wel een boer of een visser zijn die buiten werkte. De rijke badgasten moesten hun weinige stukjes bloot vel beschermen tegen de zonnestralen met hoedjes en parasols — want zonnecrème is pas uitgevonden in 1930.
Toch staan er op het schilderij van Ensor een paar mensen met een kleurke. Misschien is het koppel helemaal links van eenvoudige komaf? De man lijkt in ieder geval gebronzeerd. Maar misschien ook niet. Hij draagt een hoed met een zwart lint, en dat was toen niet de gewoonte voor Jan met de pet.
Wie wel zeker een donkere huid had, dat zijn de twee mannen rechts daarvan. Zij dragen ook niet-westerse hoofddeksels. Huh? Dat kan toch niet, in het Oostende van toen? Toch wel. Misschien waren ze tapijthandelaars uit het Midden-Oosten. Kleurrijke oriëntaalse weefsels waren toen volop in de mode bij de bourgeoisie, en ze werden op de dijk verkocht in de buurt van het Kursaal. Bovendien weten we uit de krant L’echo d’Ostende dat er in de zomer van 1890 twee Egyptische prinsen op bezoek waren. De tweede mogelijkheid is dus dat Ensor hén heeft getekend tussen de rest van het sjiek volk.