Laurenzo, inwoner:
“Ga nooit bezweet in het water!” “Ga niet baden tot één uur na de maaltijd!” Misschien herken je die wijze raad nog van je moeder? Of zeg je het intussen zelf al tegen je kinderen? Wat je misschien niet weet, is dat het gouden regeltjes zijn die al in de 19de eeuw volop de ronde deden. Er bestonden zelfs boekjes over, zoals de Guide des baigneurs: traité sur l’usage médical et hygiénique des Bains de Mer. Dat was echt een soort van catechismus voor aan de kust, met de ene na de andere wijze raad over wat je zeker wél en niet moest doen op het strand.
Toen Ensor zijn Baden van Oostende schilderde, gingen mensen namelijk nog niet zwemmen, plonzen en surfen zoals vandaag. De meesten konden trouwens helemaal niet zwemmen. Nee, in het water gaan, dat gebeurde vooral voor de gezondheid. Het frisse zoute water had een geneeskrachtig effect.
Dokters beschreven de zee als een natuurfenomeen dat alles kon genezen, van stemverlies tot tuberculose, van migraine tot liefdesverdriet. Thalassotherapie was de oplossing: een zeewaterkuur. Het was daarbij wel belangrijk dat je de schok van het koude water zou voelen. Stapje per stapje dieper in de zee gaan was veel minder heilzaam. Wat je hier ziet, met die emmer water, is dus geen deugnietenspelletje op het strand. Het is shock-therapie voor de gezondheid!