Colijn, inwoner:
Zie ze springen en doen. In clownskostuum, met een puntmuts, met een vis in de hand. En maar plonzen! Ensor zijn strandtheater is eigenlijk een soort van carnaval. Op de dijk staat de elite piekfijn gekleed. In het water laten ze de sjieke façade volledig vallen. Geen tijd meer voor beleefdheden, het kan allemaal niet zot genoeg.
Eigenlijk doet Ensor hier hetzelfde als op zijn beroemde schilderijen met de maskers. Hij gebruikt het carnaval als excuus om zijn personages te tonen zoals ze écht zijn. Jaloers, kwaad, geil, droevig, extatisch: brokken rauwe emotie. Hij ontmaskert de mensen door ze een masker op te zetten. En hier, op De baden van Oostende, ontbloot hij ook hun ziel, maar dan door ze te kleden in een badkostuum. Weg schone schijn, iedereen gelijk voor de wet. Of liever: iedereen gelijk voor de kunst!
Natuurlijk kon De baden van Oostende alleen maar in het Oostende van 1890 geschilderd zijn door James Ensor. In zo veel details hangt het werk vast aan die tijd en die plaats en die kunstenaar. Maar tegelijk is het een werk dat vandaag nog altijd klopt. Het kunstwerk gaat namelijk over ons. En wij, mensen, wij zijn misschien niet zoveel veranderd.