Vicky, inwoner:
De vrouw met de emmer was een guide-baigneuse: een vrouwelijke badgids. Wie gebruik wou maken van haar diensten, moest 50 centiemen extra betalen bovenop de prijs van een badkar. Haar emmer diende om haar klanten een gezonde koude douche te geven. Ze droeg ook een bobijn met touw om vast te maken aan de dappersten onder hen: zij die wilden leren zwemmen — iets wat toen maar één op de tien mensen kon.
Het cijfer rond haar middel was geen biljartbal, maar haar herkenningsnummer. Wie onder water te veel bepoteld werd of ontevreden was, kon zo bij de badorganisatie naar de juiste persoon verwijzen… En kijk eens verder. Iemand die zeker klachten had, was het jongetje in de armen van badgids nummer 6. Dat manneke kronkelt als een garnaal, maar zal binnenkort genadeloos in het koude water vliegen…
Waterpret voor de kleintjes? Vergeet het maar! Een fragment van een ooggetuige geeft de sfeer goed weer: “We hebben arme kinderen gezien, zelfs van minder dan 2 jaar oud, die in de golven geworpen werden, ondanks hun hartverscheurende kreten. Wie kan er nu zo een barbaarse vorm van therapie voorgeschreven hebben? We willen toch de ouders waarschuwen die denken daarmee de gezondheid van hun kinderen op te bouwen. Integendeel: ze stellen ze via onderdompeling bloot aan een longontsteking. Zo zijn ons al meerdere kinderen ontvallen, een paar maanden na het einde van de baden.”