Hamid, inwoner:
De man met de wijdopen armen. Hij lijkt zich kostelijk te amuseren, maar kijk eens goed naar het origineel? Het madammeke naast hem trekt zijn pruik af, en van puur verschot grijpt hij naar haar boezem. ’t is weer Ensor op zijn best. Komt het tafereeltje je trouwens bekend voor van ergens? Gen Z zal het niet herkennen, maar De baden van Oostende is ooit nog de achtergrond geweest van het Belgische briefje van 100 frank. En dit plezante detail stond goed zichtbaar in het midden.
Een schoon eerbetoon was dat, vanwege vadertje staat, maar het kwam een beetje laat. Toen Ensor De baden tekende en schilderde, werd hij nog niet gewaardeerd door de massa. Die maskers waren toch wat te bizar, die kleuren toch wat te wild, die humor toch wat te plat. Bij ons in Oostende is Ensor nu wel een held, maar toen hij hier in 1894 tentoonstelde in het Kursaal, kwamen er nog geen tien man en een paardenkop kijken. Ensor hield van Oostende, maar was kwaad op de Oostendenaars.
Pas op, je moet onze James ook niet altijd geloven. Hij hing zelf graag het beeld op van de onbegrepen artiest. Wat we bijvoorbeeld weten over zijn grote meesterwerk, De intrede van Christus in Brussel, is dat hij het wel mócht tentoonstellen, maar dat hij altijd zelf excuses zocht om het niet te doen. Hij hield het liever tientallen jaren in zijn eigen living. Ensor maakte er een groot verhaal van dat het altijd geweigerd werd door de minkukels van het kunstwereldje, maar dat is dus een fabeltje. Hij kon er gewoon niet van scheiden.