Anthony, inwoner:
’t Is zo een klein figuurtje in de verte, dat zich voorover buigt. Wat is hij aan het doen? Zoekt hij schelpen in het zand? Daar lijkt het op. Maar op de inkttekening die Ensor maakte van De baden van Oostende, zie je het duidelijker.
Eigenlijk is die arme man aan het overgeven in de branding. Misschien heeft hij een slechte oester gegeten in het Kursaal gisterenavond. Óf hij heeft een handleiding over de heilzame werking van zeewater gelezen. Want badkuren, daar bestond een hele wetenschap rond. Op het Deuxième Congrès International de Thalassothérapie in 1895 bespraken dokters de verschillende technieken van het kuren in Oostende.
Licht-, lucht-, zee- en zandkuren, warme en koude baden, onderdompeling, stortbaden, de ritmische werking van de golfslagen tegen de onderrug: daar was iedereen het over eens. Dat kon alleen maar gezond zijn. Maar ze hadden het op het congres ook over zeewater drinken, zeewater als lavement en zeewater als vaginale injectie… Euh, ja, het ging er toch een beetje anders aan toe, aan ’t zeetje. En het zou dus wel eens kunnen dat deze man gewoon op doktersadvies een slok op de gezondheid had genomen.